De Vlucht
Door: Johan Steenks
Blijf op de hoogte en volg Johan
19 Maart 2007 | Verenigde Staten, Salt Lake City
Dag 1 (19 maart 2007)
Op een vroege dinsdagmorgen loop ik, Ronald, de koude schemerige parkeerplaats op in afwachting van de taxi met Johan en René die me rond 05:00 ophalen. Ja hoor, stipt op tijd met grote lichten aan waardoor ik echt niets meer zie, stuiteren Johan en René de donkere auto uit en gooien in recordtempo mijn koffer heel galant in de achterbak. Helaas, de achterbak is 3 cm te ondiep en zelfs met enorm duwen waarbij de auto op de stoep dreigt te belanden gaat het net niet passen. Na 5 minuten herschikken vraag ik me ineens af waarom de taxichauffeur nou niet effe helpt ??? En ineens springt die man uit de auto en hoor ik een bekende stem “ zeg, lukt het nog een beetje met die koffer jongens ?”. Hoe mooi kan een morgen soms toch zijn. Onze beste true leader, Bram, staat ineens naast de auto.
Vervolgens schuiven we via een enorme regenbui om 5:30 uur de luchthaven in. Was het daar zaterdag erg onrustig en vooral heeeeel druk, kan je nu een kanon afschieten. “Ze zijn toch wel open?”, schiet er ineens door mijn kop (lees Johan). Maar gelukkig bij balie 29 werden we door een zeer vriendelijke dame opgewacht die met een sierlijke zwaai het fel begeerde kofferlabeltje om onze koffers slingert en ons de boardingpassen overhandigt. Is het dan nu wel gelukt? Gaan we nu echt? Dit hebben we gelijk maar gevierd met een stevige bak koffie. We hebben immers nog een lange dag voor de boeg en 4:00 uur 's ochtends opstaan blijft vroeg. Arme Bram, die moest nog vroeger op. Maar dat waarderen wij natuurlijk ENORM. Waar vind je nog zo'n werkgever die er persoonlijk op toe wil zien dat je nu echt het land verlaat?
Het viegtuig voldoet weer volledig aan de verwachtingen. Op de hoofdtelefoon van mezelf na. Ronald probeert zonder soldeerbout de contacten in de armleuning met wat gepiel te bewegen in de goede stand. Maar die hebben er weinig zin in :-( Dan maar het stekkertje van de koptelefoon met vereende krachten wat uitbuigen zodat deze misschien onder het genot van enige spanning de contacten in de armleuning niet meer los willen laten. Nou, het resultaat is er... De hoofdtelefoon doet het
inderdaad nu constant! Alleen links, of als je het stekkertje omdraait (u voelt hem al aankomen) rechts.
De vlucht verliep verder prima. De aankomst op Houston was op schema waardoor we 4,5 uur moesten wachten op onze aansluiting naar SLC. Nou, het was het wachten waard. We werden omstreeks 17:55 uur lokale tijd via Gate 85A naar een Continental JetExpress vliegtuig gestuurd. Iemand enig idee hoe zo'n vliegtuig eruit ziet? Nou, we nemen het formaat HTM bus, schroeven daar wat vleugels op en een staart vin. En je hebt ongeveer het vliegtuig waar wij mee vlogen. Sterker nog, in een HTM bus kunnen meer passagiers. Deze zit bij 3x16 passagiers vol. Het is even wennen. We hebben in al die jaren Brainshare nog niet eerder in zo'n klein toestel gezeten. Maar ik moet toegeven, elk nadeel heb z'n voordeel :-) Het is een geweldig toestel met enorme ruimte voor wat we bij de binnenlandse vluchten gewend zijn. Ik had een stoel helemaal alleen voor mezelf naast het raam. Vervolgens krijg je een gangpad en dan nog 2 stoelen en kijk je al weer uit het raam. Het is wat klein als je 3 + 4 + 3 of 2 + 3 + 2 stoelen naast elkaar gewend bent. Maar het vliegt als een speer.
Nou, we gaan naar bed, des te eerder is het dinsdagmorgen. Kunnen we eindelijk onze tassen ophalen en ons uitleven op Brainshare 2007. Het informele karakter van de afgelopen dagen zal dan eindelijk worden aangevuld met de ontwikkelingen, techniek, tips and tricks waar jullie in NL en wij natuurlijk ook al even op zitten te wachten.
Groet,
RealOpen IT
René van Steenis
Ronald Zierikzee
Johan Steenks
PS: Als je wilt weten hoe dit afloopt, blijf ons dan volgen op http://brainshare2007.waarbenjij.nu/
Op een vroege dinsdagmorgen loop ik, Ronald, de koude schemerige parkeerplaats op in afwachting van de taxi met Johan en René die me rond 05:00 ophalen. Ja hoor, stipt op tijd met grote lichten aan waardoor ik echt niets meer zie, stuiteren Johan en René de donkere auto uit en gooien in recordtempo mijn koffer heel galant in de achterbak. Helaas, de achterbak is 3 cm te ondiep en zelfs met enorm duwen waarbij de auto op de stoep dreigt te belanden gaat het net niet passen. Na 5 minuten herschikken vraag ik me ineens af waarom de taxichauffeur nou niet effe helpt ??? En ineens springt die man uit de auto en hoor ik een bekende stem “ zeg, lukt het nog een beetje met die koffer jongens ?”. Hoe mooi kan een morgen soms toch zijn. Onze beste true leader, Bram, staat ineens naast de auto.
Vervolgens schuiven we via een enorme regenbui om 5:30 uur de luchthaven in. Was het daar zaterdag erg onrustig en vooral heeeeel druk, kan je nu een kanon afschieten. “Ze zijn toch wel open?”, schiet er ineens door mijn kop (lees Johan). Maar gelukkig bij balie 29 werden we door een zeer vriendelijke dame opgewacht die met een sierlijke zwaai het fel begeerde kofferlabeltje om onze koffers slingert en ons de boardingpassen overhandigt. Is het dan nu wel gelukt? Gaan we nu echt? Dit hebben we gelijk maar gevierd met een stevige bak koffie. We hebben immers nog een lange dag voor de boeg en 4:00 uur 's ochtends opstaan blijft vroeg. Arme Bram, die moest nog vroeger op. Maar dat waarderen wij natuurlijk ENORM. Waar vind je nog zo'n werkgever die er persoonlijk op toe wil zien dat je nu echt het land verlaat?
Het viegtuig voldoet weer volledig aan de verwachtingen. Op de hoofdtelefoon van mezelf na. Ronald probeert zonder soldeerbout de contacten in de armleuning met wat gepiel te bewegen in de goede stand. Maar die hebben er weinig zin in :-( Dan maar het stekkertje van de koptelefoon met vereende krachten wat uitbuigen zodat deze misschien onder het genot van enige spanning de contacten in de armleuning niet meer los willen laten. Nou, het resultaat is er... De hoofdtelefoon doet het
inderdaad nu constant! Alleen links, of als je het stekkertje omdraait (u voelt hem al aankomen) rechts.
De vlucht verliep verder prima. De aankomst op Houston was op schema waardoor we 4,5 uur moesten wachten op onze aansluiting naar SLC. Nou, het was het wachten waard. We werden omstreeks 17:55 uur lokale tijd via Gate 85A naar een Continental JetExpress vliegtuig gestuurd. Iemand enig idee hoe zo'n vliegtuig eruit ziet? Nou, we nemen het formaat HTM bus, schroeven daar wat vleugels op en een staart vin. En je hebt ongeveer het vliegtuig waar wij mee vlogen. Sterker nog, in een HTM bus kunnen meer passagiers. Deze zit bij 3x16 passagiers vol. Het is even wennen. We hebben in al die jaren Brainshare nog niet eerder in zo'n klein toestel gezeten. Maar ik moet toegeven, elk nadeel heb z'n voordeel :-) Het is een geweldig toestel met enorme ruimte voor wat we bij de binnenlandse vluchten gewend zijn. Ik had een stoel helemaal alleen voor mezelf naast het raam. Vervolgens krijg je een gangpad en dan nog 2 stoelen en kijk je al weer uit het raam. Het is wat klein als je 3 + 4 + 3 of 2 + 3 + 2 stoelen naast elkaar gewend bent. Maar het vliegt als een speer.
Nou, we gaan naar bed, des te eerder is het dinsdagmorgen. Kunnen we eindelijk onze tassen ophalen en ons uitleven op Brainshare 2007. Het informele karakter van de afgelopen dagen zal dan eindelijk worden aangevuld met de ontwikkelingen, techniek, tips and tricks waar jullie in NL en wij natuurlijk ook al even op zitten te wachten.
Groet,
RealOpen IT
René van Steenis
Ronald Zierikzee
Johan Steenks
PS: Als je wilt weten hoe dit afloopt, blijf ons dan volgen op http://brainshare2007.waarbenjij.nu/
-
20 Maart 2007 - 07:07
Bert Van Der Ham:
He boys,
Alweer lekker bezig. Het bovenstaande lezende kan je altijd nog reisverslagen gaan schrijven. -
20 Maart 2007 - 07:29
Eric Kerkdijk:
Jullie zien er, ondanks alles, toch erg heppie de peppie uit mannen. Heel veel plezier daar! En tis maar goed dat ik niet mee ben gegaan, want de vliezen zijn net gebroken :) Toedeloe! -
20 Maart 2007 - 08:14
Nicolette:
Hoi Mannen,
Nou gelukkig eindelijk zijn jullie dan op plaats van bestemming.
Ik heb alweer dubbel over mijn bureau gelegen. Heel veel plezier daar. xxx -
20 Maart 2007 - 08:19
Ineke@realopen:
Heel veel plezier daar, fijn om te lezen dat het toch allemaal goed is gekomen. Enne, wat hebben wij toch een toffe directeur...super -
20 Maart 2007 - 08:43
Joop Van Buuren:
Altijd weer leuk om mee te lezen wat voor perikelen jullie beleven. Overigens je schrijft dat je dinsdagochtend bent vertrokken, ik naam aan dat dat maandag was. Overigens jullie hebben wel een toffe directeur. -
20 Maart 2007 - 10:19
Jos:
Goed om te horen dat jullie goed zijn aangekomen. Zijn alle koffers ook aanwezig?
Veel plezier de komende dagen. -
20 Maart 2007 - 10:41
Luc Nijhuis:
Als ik jullie daar zo zie zitten, heb ik ook wel zin om te gaan!
En idd Ineke,... We mogen maar wat blij zijn met onze Baas :D -
20 Maart 2007 - 11:12
Shirley:
hai lieve papa
wat een leuke fotos
fijn dat jullie er zijn!
en maak lekker veel fotos want ik wil weten hoe het er uit ziet
kusje van sharon shirley -
20 Maart 2007 - 11:56
Erik:
Wie moet er nu minder eten.Rene of Johan ? -
20 Maart 2007 - 12:26
Johan@SLC:
Hallo allemaal. Wat leuk zoveel reacties. Nou we staan er klaar voor.
Laat de dag maar beginnen ;-)
Bye the way. Joop je had helemaal gelijk het moet inderdaad maandag zijn. -
20 Maart 2007 - 15:52
MA:
Hallo Boys,
Dat is weer een ervaring rijker met zo'n vliegtuig
Het was weer even lachen. -
20 Maart 2007 - 18:24
Sharon:
Hoi papa :)
Je bent eindelijk in Amerika
Zondagnacht heb ik heel weinig geslapen
Nog heel veel succes en volgens mij doet het geluid het weer
Kusjes van Sharon -
20 Maart 2007 - 19:10
Willeke:
Fijn om te horen en te lezen dat jullie goed zijn aangekomen. Na wat vertraging kunnen jullie je eindelijk op de brainshare ´storten´!
Heel veel plezier en succes met het bijslapen....
Willeke
ps: smsjes van Ronald komen niet aan.... voicemail wel ontvangen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
